معنی اهورا مزدا

خدای زرتشت

فروهر

دانای بی همتا

اهورا مزدا

اهورا مزدا

اهورا مزدا

اهورا. [اَ] (اِ) بلغت اوستا وجود مطلق و هستی بخش و اهورامزدا. هستی بخش بی همتا و خلاق عالم را گویند. (ناظم الاطباء). رجوع به مزدیسنا و فهرست لغات اوستایی آن شود.

مزدا. [م َ](اِخ) به لغت اوستا آفریدگار و خلاق عالم.(ناظم الاطباء): ای مزدا به ما پناه نیرومند بخش.(گاتها سرودهای زردشت ص 6). باشد که به خود ارزانی داریم و دریابیم ای مزداپناه دیرپایای ترا.(یسنا، بخش 2 هات 41 قطعه ٔ 4 ص 42). مزداه. مزدااهورا. اهورمزدا. مزداه اهور. اهورمزداه. اهورامزدا.

پسرانه، صاحب، فرمانروای دان، در فرهنگ ایران باستان، خداوند

پسرانه، در ادیان ایرانی، خداوند

(مَ) (اِ.) دانای بی همتا، آفریدگار.

دانای بی‌همتا، آفریدگار،

اهورامزدا،
(متضاد) اهریمن، خدا

دانای بی همتا

اهورا مزدا

265